EN
TR
YARGITAY İLAMI
Davacılar Şule Yorulmaz ve Süleyman Yorulmaz İle davalı Nesrin Yorulmaz arasındaki evlat edinme davası hakkında Turgutlu Aile Mahkemesince verilen 06.05.2014 günlü ve 2013/884 Esas 2014/277 Karar sayılı kararın süresinde temyiz edilmemekle kesinleşmesi ve yürürlükteki kanuna aykırı olduğu savıyla Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 31.10.2014 gün ve 2014/2175 sayılı yazısıyla kanun yararına temyiz edilerek bozulması istenilmiş olmakla, dosyadaki tüm kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
YARGITAY KARARI
Davacılar Şule Yorulmaz ve Süleyman Yorulmaz tarafından, davalı Nesrin Yorulmaz'a karşı açılan davada, davacıların davalı Nesrin Yorulmaz'ı birlikte evlat edinmelerine karar verilmesinin talep edildiği, mahkemece; davanın kabulüne, davacıların davalı Nesrin Yorulmaz'ı evlat edinmelerine karar verildiği, kararın temyiz edilmeksizin kesinleştiği anlaşılmaktadır.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden, davacılar Şule Yorulmaz ve eşi Süleyman Yorulmaz'ın 03.09.1989 tarihinden bu yana evli oldukları, bu evliliklerinden, 1991 doğumlu Nesrin ve 1996 doğumlu Güler isimli iki çocuklarının bulunduğu, her iki çocuğun da, Turgutlu Aile Mahkemesinin 2003/239 esas, 2003/453 karar sayılı kararıyla dedeleri Osman Yorulmaz ve babaanneleri Nesrin Yorulmaz tarafından evlat edinildikleri, bu kararın temyiz edilmeksizin 01.03.2004 tarihinde kesinleştiği; evlat edinilmek istenen 1991 doğumlu Nesrin Yorulmaz'ın, davacıların kızı olduğu anlaşılmaktadır. Başka bir ifade ile davacılar, kendi kızlarını evlat edinmek istemektedirler. Davalı Nesrinin daha önce dedesi ve babaannesi tarafından evlat edinilmiş olması, evlat edinenlerle evlatlık arasında yapay bir soybağı kurar ise de, evlatlığın gerçek anne ve babası ile hukuken geçerli biçimde oluşmuş kan bağına dayanan soybağı İlişkisini ortadan kaldırmaz (TMK. m. 314/5) Türk Medeni Kanununun soybağının kurulmasına ilişkin 282’nci ve devamı maddeleri ite, evlat edinmeye ilişkin 305 ve devamı maddeleri hükümlerine göre, ana ve babanın kendi çocuklarını evlat edinmelerinin mümkün olmadığı halde, mahkemece, bu husus gözetilmeden davanın kabulüne karar verilmesi doğru bulunmamıştır.
Bu itibarla yukarıda açıklanan nedenlerle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının temyiz itirazlarının kabulü ite hükmün HUMK'nun 427. maddesi gereğince sonuca etkili olmamak kaydıyla kanun yararına BOZULMASINA ve gereği yapılmak üzere kararın bir örneği ile dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine, 15.03.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.