Bakanlığımızca yayınlanmış bulunan 24 Mayıs 1972 gün ve 100 Seri No.lu Gelir Vergisi Genel Tebliğinin II ve III/b bölümlerinin bazı yanlış anlamalara yol açtığı görülmüş, tebliğin anılan bölümleri kaldırılmış ve aynı konuda aşağıdaki açıklamaların yapılması gerekli bulunmuştur
1. Çalışmak amacıyla yabancı memleketlere giden Türk işçileri aşağıda yazılı sebeplerle Türkiye'de yerleşmiş gerçek kişilerdir :
a) Medenî Kanunun 19 uncu maddesi uyarınca bir yerin ikametgâh sayılabilmesi için o yerde yerleşmek niyetiyle oturulması şarttır.
b) Bu işçiler yurt dışına yerleşmek için değil, geçici olarak çalışmak kaydiyle gitmişlerdir.
c) Öte yandan, Türk işileri, gittikleri ülke kanunlarına göre orada mukim sayılmamakta; izinle oturabilmekte; şu veya bu nedenle çalışma izinleri iptal edilerek Türkiye'ye geri gönderilebilmektedirler.
d) Diğer nıevzuat uygulamalarında, yabancı ülkelerde çalışan Türk işçileri Türkiye'de mukim sayılmakta ve bunun, lehlerine olan sonuçlarından yararlandırılmaktadırlar.
2. Ancak, Gelir Vergisi Kanununun 3/2 inci maddesinde istisnai olarak tam mükellef sayılan bazı Türk vatandaşlarının, bulundukları yabancı ülkelerde gelir vergisine veya benzeri bir vergiye tabi tutulmuş olan kazanç ve iratlarının Türkiye'de ayrıca vergilendirilmiyeceği belirtildiğine göre, bu hükümden yabancı ülkelerde çalışan Türk işçilerinin de yararlandırılmaları, Kanunun ruhuna uygun düşecektir.
Bu açıklamalar uyarınca, yabancı ülkelerde çalışan Türk işçilerinin "tam mükellefiyete tâbi gerçek kişi" sayılmaları; ancak, bulundukları memleketlerde vergilendirilen ücretlerinin, öteden beri olduğu gibi, Türkiye'de ayrıca vergiye tabi tutulmaması gerekmektedir.
Gereğinin buna göre yapılması rica olunur.
EN
TR
