BK m. 71/I’e göre: “Önemli ölçüde tehlike arzeden bir işletmenin faaliyetinden zarar doğduğu takdirde, bu zarardan işletme sahibi ve varsa işleten müteselsilen sorumludur”. BK m. 71/IV’e göre de: “Önemli ölçüde tehlike arzeden bir işletmenin bu tür faaliyetine hukuk düzenince izin verilmiş olsa bile, zarar görenler, bu işletmenin faaliyetinin sebep olduğu zararlarının uygun bir bedelle denkleştirilmesini isteyebilirler”. BK m. 71/IV, hükmün kaynağı olan Widmer/Wessner Tasarısı’nın 50. maddesinde bulunmayan bir fıkradır. Hem BK m. 71/I hem de BK m. 71/IV tehlike sorumluluğunun sonuçlarına ilişkin olduğundan iki fıkra arasındaki ilişki öğretide önemli tartışmalar ve görüşler doğurmuştur. Öğretide bu görüşler beş başlık altında toplanmıştır(402): Fedakârlığın denkleştirilmesi görüşü, riskin paylaşılması görüşü, zararlar bakımından ayrım yapan görüş(403) riskler açısından ayrım yapan görüş ve son olarak da bizim de katıldığımız tam tazminat görüşü. Temel tartışma esasen BK m. 71 hükmünün kenar başlığından ve dördüncü fıkrasından hareket eden fedakârlığın denkleştirilmesi görüşü ile hükmün ratio legis’inden hareket eden tam tazminat görüşü arasında geçmektedir.
